In 1883 - 50 jaar oud, een beroemdheid maar ook een verstokt vrijgezel - schreef Brahms zijn 3de Symfonie. Hoewel de schaduw van Beethoven nog sporen laat, is dit werk toch vooral een eerbetoon aan zijn grote vriend en mentor Robert Schumann - en tegelijk een weemoedige herinnering aan de tijd waarin zijn gevoelens voor Clara, Schumanns vrouw, nog kans hadden om beantwoord te worden.

De bescheiden orkestratie geeft deze 3de Symfonie intimiteit, de rijke structuur dooradert het met melancholie en schoonheid. Aan het einde van elk deel lossen de rusteloze oprispingen van emotionele conflicten op in tedere berusting - en als een ondergaande zon op een mooie herfstavond glijdt de symfonie uiteindelijk zachtjes weg. De tijden van weleer zijn voorgoed voorbij.