voor percussie solo, orkest, koor en elektronica
Toen Wim in december 2022 plots overleed, lagen er een aantal bijna afgewerkte composities op zijn werktafel. We hebben besloten om enkele van deze scores aan te pakken en speelklaar te maken. Zo ging in 2023 het orkestwerk Rejoice! (Hymn for New Times) in première met Belgian National Orchestra, en volgde in september 2024 de wereldpremière van het muziektheaterwerk Inner Life onder leiding van Diederik in Desingel in Antwerpen.
Voor Brussels Philharmonic en Gert François werkte Wim al een tijdje aan een concept voor een paukenconcerto. Net zoals de twee eerdere slagwerkconcerto’s die hij voor het orkest en zijn goede vriend Gert had geschreven (Raga I en Groove!), wilde hij opnieuw iets totaal anders doen. Het nieuwe concerto zou zowel tribale kracht als verinnerlijkte poëzie uitdrukken.
In nauw overleg met Gert besloten we om het concerto, volledig in de geest van Wim, te voltooien. We vertrokken vanuit zijn originele schetsen om uiteindelijk een partituur samen te stellen die de solist maximale improvisatorische vrijheid biedt. Zo kan Gert op zijn beurt een persoonlijke interpretatie aan het werk geven en zo zijn eigen hommage aan Wim brengen. Daarnaast is elektronica een centrale plaats toegekend - ontwikkeld door Jorrit Tamminga, tevens vriend, collega en medewerker van Wim - en ook een vrouwenkoor, hier vertolkt door het Vlaams Radiokoor.
De structuur van het werk volgt gedeeltelijk de opbouw van een mis, waarbij elk deel is geïnspireerd op de natuurelementen water, aarde, vuur, lucht en ether, die in veel composities van Wim een centrale plaats innemen. Tussen deze onderdelen voegden we meditatieve tussendelen in, geïnspireerd door een vroeger werk Revelations, en gebaseerd op de Gregoriaanse mis ‘Lux et Origo’ of ‘Licht en oorsprong’. Dit vormt niet alleen een muzikale link met Disappearing in Light, een centraal werk in Wims oeuvre, maar weerspiegelt ook zijn filosofie. In deze tussendelen spelen de daf en de tombak een hoofdrol. Wim had als percussionist een hechte band met, en grote affiniteit voor deze twee Midden-Oosterse slaginstrumenten, die hij vaak bespeelde in zijn eigen werk.
Het Timpani Concerto staat naast Beethovens derde symfonie, een werk waarvoor hij als componist enorme bewondering had en blijvende inspiratie uit putte. Wim was gefascineerd door de dramatische kracht, opbouw en structuur van de symfonie, die hij tijdens zijn inspirerende analyselessen opmerkelijk vaak aan bod liet komen.
Diederik Glorieux en Bea Steylaerts
