uit het leven van

Diverse wist-je-datjes uit de filmgeschiedenis vormen een inspiratiebron voor enkele historische scènes. Als filmkijker ervaar je op hilarische wijze hoe personages uit de filmindustrie de moeilijkheden en de uitdagingen van deze overgang meemaken. Al is de verhaallijn in Singin' in the Rain fictief, toch zijn er parallellen te vinden in de carrières van vele filmsterren die uit de geschiedenisboeken van Hollywood zijn verdwenen. In feite zijn de allereerste scènes in Singin' in the Rain, die het wilde, bijna anarchistische begin van de moderne filmindustrie uitbeelden, zeer accuraat in het weergeven van die vernieuwende en improviserende tijd. Zo is het personage Lina Lamont, gespeeld door de sublieme en voor een Oscar genomineerde Jean Hagen, geen lachebekje omdat ze een stomme filmster is; ze is lachwekkend vanwege haar eigen pretentie en gebrek aan zelfbewustzijn.

Dit is vandaag de dag zeker ook herkenbaar bij sommige huidige Hollywoodsterren. Deze warme nostalgie wijst op het grote respect van de filmmakers voor hun voorgangers in het stille tijdperk. Singin' in the Rain is niet alleen een adembenemend voorbeeld van studio-filmmaken uit de jaren vijftig, het is ook een van de beste films ooit gemaakt over de geschiedenis van de film.

Jukebox musical

Hoewel veel grote bioscoopmusicals uit de jaren '30, '40 en '50 bewerkingen waren van reeds bestaande toneelvoorstellingen, was Singin’ in the Rain een uitzondering. Producer Arthur Freed zocht naar een manier om zijn eigen liedjes, geschreven voor andere films, opnieuw in de schijnwerpers te zetten. Freed, zelf een succesvol tekstschrijver in de jaren '20 en '30, werkte samen met componist Nacio Herb Brown aan tientallen liedjes voor de bekende Metro-Goldwyn-Mayer (MGM) musicals. In 1939, nadat hij als producer had meegewerkt aan The Wizard of Oz, kreeg Freed zijn eigen afdeling bij MGM, waar hij gedurende de volgende 23 jaar toezicht hield op de productie van zo'n 45 big-screen musicals. Het is dankzij hemdat MGM het synoniem werd voor het musicalgenre. Het hoofd van de studio in de film Singin’ in the Rain, R.F. Simpson, is trouwens op hem gebaseerd.

De term "jukebox musical" bestond nog niet, maar toen waren er een paar films die aan de beschrijving voldeden. Oude liedjes die niets gemeen hadden behalve hun auteurs en als kader gebruikt werden voor nieuwe verhalen. In 1951, toen Freed het op George en Ira Gershwin gebaseerde An American in Paris in de steigers zette, dacht hij eraan hetzelfde te doen met de liedjes die hij met Brown had geschreven. De schrijvers Betty Comden en Adolph Green kwamen aan boord van het project. Zij schreven het script speciaal voor de film en verwerkten de oude liedjes erin.

Make 'em laugh

Het enige "originele" liedje ’ dat speciaal voor de film geschreven is, ‘Make 'em Laugh’, is eigenlijk een kopie. Toen de opnamen van de film zouden beginnen, realiseerden regisseurs Stanley Donen en Gene Kelly zich dat Donald O'Connor geen solonummer had. Niets uit de Freed/Brown collectie leek te passen, dus moest het duo iets nieuws verzinnen, iets in de trant van ‘Be a Clown’ (uit Cole Porter's 1947 MGM musical The Pirate). Freed en Brown deden precies dat, met ‘Make 'em Laugh’, een nummer dat Donen later "100 procent plagiaat" van ‘Be a Clown’ noemde. De gelijkenissen waren overweldigend en onmiskenbaar. Volgens de roddels op het wereldwijde net zou Cole Porter het niet erg gevonden hebben (of in ieder geval diende hij geen klacht in) omdat hij Freed dankbaar was voor alle steun die hij in zijn eigen carrière van hem had gekregen.

All-round artiest

Icoon Gene Kelly was een enorm invloedrijke vernieuwer, die de dans op het scherm transformeerde van elegante pasjes tot een kunstvorm voor iedereen, in een combinatie van klassieke, volkse en populaire stijlen. Zijn baanbrekende bijdragen aan de choreografie en de regie hadden een bijzondere invloed op het muziektheater, de hedendaagse dans en het maken van films. Zo plaveide hij de weg voor het werk van Bob Fosse, Jerome Robbins en Twyla Tharp. Het publiek hield van hem als acteur, zanger en danser en vooral van zijn persoonlijkheid, waarmee het zich kon identificeren - zelfs wanneer het zich vergaapte aan zijn spectaculaire productienummers.

Mythe ontrafeld

Weduwe Patricia Ward Kelly houdt zijn geest levend, reist de wereld rond om te spreken over haar overleden echtgenoot en om enkele mythes rond onder andere Singin' in the Rain te ontkrachten. Prince heeft dan wel gezongen over paarse regen, maar lange tijd werd geloofd dat Kelly voor de titelnummer danste in water vermengd met melk. Vermoedelijk zou de mix van melk met water de regendruppels helderder doen schijnen op op beeld. "Absurd, het is allemaal te danken aan de fenomenale cinematografie en belichting die verantwoordelijk waren om die regendruppels te laten schitteren," verkondigde ze in verschillende interviews, lezingen en podcasts. "Gene heeft altijd gezegd dat het heel moeilijk was om de regen van achteren te belichten, vooral vanwege de reflectie in de ramen waar hij voor danst."

En in de productienotules kun je lezen dat ze andere opnames moesten doen omdat sommige apparatuur in het glas van de ramen weerspiegelden. Gene Kelly maakte zijn choreografie voor dit nummer ook zeer toegankelijk. Dat maakt deze scène in de film ook zeer tijdloos. Mensen denken dat ze die dans in de regen kunnen nadoen. "Gene choreografeerde zelfs de plassen in de straat, zodat hij ze op een bepaalde manier zou raken! Hij wilde altijd dat dans het verhaal zou vertellen, en het Singin' in the Rain’ nummer is daar een van de beste voorbeelden van” vertelt weduwe Kelly trots. Het brengt zoveel over op zo'n simpele manier.

Je zal zien dat het effect verbluffend zal zijn! Singin' in the Rain op het grote scherm is zonder twijfel een ware belevenis. Het is een klassieker die alle leeftijden keer op keer weet te ontroeren en te bekoren.

U hoeft niet eens veel van de film af te weten; Brussels Philharmonic nodigt iedereen van harte uit om samen met ons dit moment uit de filmgeschiedenis mee te beleven. Applaudisseer, juich, zing samen met ons mee en geniet ten volste van Singin’ in the Rain, live in concert. De volgende keer dat het regent en je ziet een lantaarnpaal op straat, heb je zin om er zingend aan te hangen en in de plassen te springen. Wedden dat?!