Door op "Alle cookies aanvaarden" te klikken ga je akkoord met het opslaan van onze cookies op je computer. Zo kunnen we een betere gebruikservaring bieden, en het laat ons toe om het gebruik van de website te analyseren. Door op ‘Je voorkeuren aanpassen’ te klikken kan je kiezen welke cookies je toelaat. Enkel de essentiële cookies zijn noodzakelijk voor de goede werking van de website en kan je niet weigeren
Onze website bewaart vier soorten cookies. Je kan zelf op elk moment kiezen welke je aanvaardt en welke niet. Meer informatie over wat cookies zijn en welke types cookies we verzamelen kan je lezen in ons cookiebeleid.
" We’ll be looking back at the classic repertoire with our new music collaboration in mind."
Onze vaste gastdirigent Ilan Volkov staat internationaal bekend als hoeder van de hedendaagse muziek. Zelf verslindt hij als muziekliefhebber de meest uiteenlopende genres, van pop en folk tot jazz, maar met een bijzondere fascinatie voor nieuwe en experimentele muziek en de samenwerking met componisten. Daartoe lanceerde hij in 2012 het Tectonics Festival, dat inmiddels is uitgegroeid tot een van ‘s werelds meest diverse en gelauwerde odes aan de nieuwe muziek. Hij stapt zijn derde jaar in als vaste gastdirigent met Brussels Philharmonic.
"Ik heb nog geen 19de of vroege 20ste-eeuws repertoire gedirigeerd met Brussels Philharmonic, dus ik kijk ernaar uit om samen Ravel en Tchaikovsky, maar ook Cage en Boulez uit te voeren. We blikken terug op dit klassieke repertoire met onze ervaring op vlak van nieuwe muziek in gedachten. Dat wil zeggen dat we op nauwkeurige wijze de details en notatie van de muziek bestuderen om de intenties van de componist te begrijpen. We doen dat al met hedendaagse muziek, zelfs wanneer de componist aanwezig is, en zullen diezelfde werkwijze dus ook toepassen op het klassiekere repertoire. Op die manier kijken we met een frisse blik naar de composities die al zo vaak ten tonele verschenen. De musici hebben deze stukken al vaker gebracht met verschillende dirigenten en pianisten, maar wij zullen onze unieke manier ontwikkelen om deze te vertolken."
Het Pianoconcert van Ravel is een van zijn belangrijkste werken, en hetzelfde kan gezegd worden van Tchaikovsky zijn Vierde Symfonie. Ik vind de combinatie van de twee een mooi geheel. Ravel is antiromantisch. Hij was geobsedeerd door oude vormen en ideeën, sloeg de romantische stroming helemaal over, en greep terug naar muziek uit het classicisme en zelfs de barokke periode. Op die manier creëerde hij een neoklassieke opvatting over muziek en leidde hij de Franse muziek in die richting. Een goed voorbeeld hiervan is het tweede deel van zijn Pianoconcert, dat doordrenkt is van klassieke invloeden. Dit vormt een fascinerend contrast met het drama en de overdaad van Tchaikovsky's Vierde Symfonie, die zijn gevoelens duidelijk op de voorgrond plaatst en daarmee de structuur naar de achtergrond verschuift. Gevoel en sentiment zijn cruciaal om deze symfonie te begrijpen.
Cage en Boulez leefden grofweg in dezelfde periode, hoewel Cage veel eerder overleed dan Boulez. Ze kenden elkaar goed - een prachtig boek met hun correspondentie is daar het bewijs van - en wisselden in het begin van de jaren '50 veel ideeën uit. Cage hield zich toen bezig met serialisme en complexe muziek, om nadien zich toe te spitsen op de idee dat 'sound' of geluid als muziek kan worden beschouwd. Boulez daarentegen hield vast aan zijn zoektocht naar een vorm van modernisme, voortbouwend op Webern en Messiaen. Boulez en Cage gingen met andere woorden elk hun eigen weg. Er is duidelijk een link tussen Boulez en Cage, en tegelijkertijd zijn ze elkaars tegenhanger. Het zal fantastisch zijn om de contrasten maar ook de overeenkomsten in eenzelfde concert te horen. Hoewel ze tegenpolen zijn van elkaar en hun esthetica zeer verschillend is, vinden ze elkaar in hun zoektocht naar schoonheid, hun magnifieke orkestraties en hun voeling met 'sound'.
We beginnen ons nieuwe concertseizoen met een zomerse citytrip. Brussels Philharmonic trekt samen met vaste gast-dirigent Ilan Volkov op hoofdstedelijke uitwisseling naar het beroemde Concertgebouw in Amsterdam.
Boulez, de man die muziek trachtte te herleiden tot rasters en reeksen, series en schema’s. Die componeerde met mathematische precisie. Cage, de man die muziek de vrije loop liet. Die het componeren in de handen van het lot legde. Het lijken twee werelden die mijlenver uit elkaar liggen, maar qua radicaliteit zijn de twee quasi identiek. Brussels Philharmonic verzoent enkele intense, compacte composities van Boulez met de ongehoorde grote vorm van Cages Concert voor prepared piano. Muziek die ondertussen goed een halve eeuw oud is, maar nog steeds vooruitstrevend klinkt.
Boulez, de man die muziek trachtte te herleiden tot rasters en reeksen, series en schema’s. Die componeerde met mathematische precisie. Cage, de man die muziek de vrije loop liet. Die het componeren in de handen van het lot legde. Het lijken twee werelden die mijlenver uit elkaar liggen, maar qua radicaliteit zijn de twee quasi identiek. Brussels Philharmonic verzoent enkele intense, compacte composities van Boulez met de ongehoorde grote vorm van Cages Concert voor prepared piano. Muziek die ondertussen goed een halve eeuw oud is, maar nog steeds vooruitstrevend klinkt.