Traditionele volksmuziek, eigenzinnige ritmes en textuur, innovatieve technieken: een stevige laag gedeelde muzikale humus voor grootmeesters Béla Bartók en György Ligeti.

-----

Gefascineerd door elektronische muziek boetseerde Ligeti zijn eigen muzikale taal. De polyritmiek waar hij bij terecht kwam is dicht van structuur en volkomen eigenzinnig, met als schoolvoorbeeld zijn pianoconcerto. Zelf beschouwde hij het als een van zijn meest complexe en technisch veeleisende composities, anderen wellicht als zijn meest provocatieve compositie.

Bártoks concerto voor orkest hoort terecht bij de absolute meesterwerken van de 20ste eeuw. De aanvankelijk wat tegenstrijdig lijkende titel is toch terecht - Bartók geeft elke instrumentgroep van het 100-koppige orkest een eigen solomoment in de schijnwerpers. Als een volleerd veldheer brengt hij de troepen aan het eind weer samen in een verrukkelijk opzwepend slot dat perfect past bij het onverwoestbare optimisme dat hij in Amerika aantrof.