Een intrigerende mix van eigenzinnige vondsten: absurde kinderrijmpjes van Leoš Janácek, de wereldpremière van het gloednieuwe Altvioolconcerto van Cassandra Miller, en de muzikale storm van Bartók's De wonderbaarlijke Mandarijn.

-----

”Het was om te lachen”, zei Leoš Janácek, en pende met Ríkadla bijzondere koormuziek neer vol absurde verhaaltjes (of wat dacht je van een biet op vrijersvoeten of een vrouw die in haar eigen soep valt), eigenzinnige vondsten en excentrieke ideeën. Een intrigerende mix van volksmuziek en expressionisme die een lach op de gezichten zal toveren.

Het gloednieuwe Altvioolconcerto van Cassandra Miller laat die glimlach verstillen. Geïnspireerd op een Grieks traditioneel treurlied is het werk “een langzame vermenging van kleuren, een uitgestrekte ruimte van stilte waarin het publiek kan blijven”. Solist Lawrence Power werkte eerder al met Miller en kent haar manier om ervaringen om te zetten in muziek.

“Het zal helse muziek zijn als ik slaag,” zo waarschuwde Béla Bartók zijn vrouw bij het componeren van het ballet De Wonderbaarlijke Mandarijn. Het schandaal bij de première in 1926 gaf hem gelijk: zowel het libretto van Menyhért Lengyel (bijzonder gewelddadig en met een luguber donker-erotisch thema) als de muziek weken behoorlijk af van de heersende norm. De harmonieën, hoe hij met ritme speelt, de stomende orkestratie - Bartók was nooit zo experimenteel als in dit werk.