The Romantic Years. Rachmaninov en Tchaikovsky, de “oerromantici”, verenigd in twee werken die bulken van menselijkheid, passie en persoonlijke expressie.

-----

“Voor hem voorspel ik een grote toekomst!” zou Tchaikovsky ooit gezegd hebben over de toen 16-jarige Rachmaninov - die intussen wordt beschouwd als de belangrijkste opvolger van diezelfde Tchaikovsky. Rachmaninov werd in zijn vroege jaren dan ook sterk beïnvloed door hem, en bewonderde zijn passie, melodische stijl en affiniteit met traditie.

Na de rampzalige première van zijn Eerste Symfonie in 1897 verloor Rachmaninov het vertrouwen in zijn talent en zakte weg in een depressie. Drie jaar lang kreeg hij geen noot op papier, tot hij dankzij een behandeling bij de neuroloog Nicolai Dahl uit de put kroop en zijn Tweede Pianoconcert schreef. “Bij het componeren van mijn muziek probeer ik steeds zo eenvoudig en direct mogelijk uit te drukken wat op mijn hart ligt. Weze het liefde, bitterheid, droefenis of religieuze gevoelens, ze worden een deel van mijn muziek...” En dat voel je in dit passionele concerto, dat Rachmaninovs grote doorbraak als componist betekende.

Eenzelfde diepe passie voedde Tchaikovsky bij het componeren van Romeo en Juliet. Shakespeares theaterwerk maakte een diepe indruk op de getormenteerde componist, en zijn versie van dit iconische liefdesverhaal is zonder twijfel een van de meest aangrijpende.