Rachmaninov forever!

Lyrische, breed uitgesmeerde en vaak passionele melodieën, onvervalste romantiek - niet iedereen houdt van de typische Rachmaninov-stijl: diep geworteld in de romantische muziektraditie van de negentiende eeuw, vol heimwee naar het oude Rusland dat hij achterliet. Maar ook al was zijn werk niet baanbrekend, een publiekslieveling werd Rachmaninov toch - en is hij vandaag, 150 jaar na zijn geboorte, nog steeds.

---

Rachmaninov werkte het 3de Pianoconcerto in 1909 af op het idyllische landgoed van zijn vrouw, en hij bracht het niet veel later, tijdens zijn eerste concertreis naar de Verenigde Staten, als solist in New York. Intussen prijkt het concerto bovenaan menig lijstje, vooral dankzij de vele onvergetelijke melodieën - te beginnen met de pakkende en beroemde opening.

“Het derde concerto van Sergei Rachmaninov brengt alle emoties naar de oppervlakte”, zei de Tsjechische pianist Lukáš Vondrácek - en hij toonde prompt wat dat betekende tijdens de finale van de Koningin Elisabeth Wedstrijd in 2016. Die hij dan ook won, met een uitvoering vol energie, passie en onversneden romantiek.

---

In zijn laatste compositie, de Symfonische Dansen, toont de 67-jarige componist dat hij zich - zonder zijn eigenheid op te geven - wel degelijk liet beïnvloeden door de muziek van zijn tijd. De vele ritmische passages vol energie, de ongewone en avontuurlijke harmonieën, de lange, wilde en briljante slotdans: ze tonen de invloed van de complexe en onregelmatige ritmes van bijvoorbeeld Stravinsky, de jazz en de Amerikaanse dansmuziek.