Geluid en licht - twee immateriële elementen die fascineren en in dit concert samenkomen om een nieuw soort hedendaags impressionisme te vormen: een zoektocht naar de klank van het licht, van puurheid en liefde.

Lichtontwerper Caspar Langhoff creëert een eigen lichtpartituur met als rode draad een zonsverduistering: vuurvliegjes die vibrerend oplichten, muzikanten die in het duister spelen en felle bundels licht die de luisterervaring beïnvloeden.

-----

Al sinds de romantiek proberen componisten het licht te vangen in muziek. De zonsopgang en de avondschemering, vlammen en schaduwen, een sluier die opgetild wordt en een glimp toont van een bovennatuurlijke gloed...

In Bioluminescence, waarmee componiste Kristine Tjøgersen onlangs de prestigieuze prijs ‘Noors werk van het jaar’ won, doorboren de muzikanten de duisternis met kleine led-lichtjes. Vortex Temporum van Gérard Grisey speelt dankzij subtiele en minimale nuances met het concept “rimpelingen". Zelden vertaalde een compositie de vibraties van muziek op zo'n fysieke manier - wat allerlei lichtsensaties en beelden oproept.

Eén van de meest uitgepuurde composities van de 20ste eeuw staat op het conto van de Canadese componist Claude Vivier, en inspireerde de titel voor dit concert: Lonely Child. Vivier was geobsedeerd door de melodie, maar waagt zich hier aan een radicale soberheid en eenvoud, een 'zuiverheid van hart'. Sopraan Lore Binon neemt ons mee langsheen uitgesponnen, bezwerende melodieën, noot voor noot geharmoniseerd door prachtige akkoorden en verre echo’s van belgeluid. De hele partituur baadt in liefde en helder wit licht, en toont de moeder die haar zoon te slapen legt: “Bel enfant de la lumière dors, dors, dors, toujours dors. Les rêves viendront, les douces fées viendront danser avec toi.”