Charlie Chaplin, die een Oscar won voor de score die hij componeerde voor zijn film ‘Limelight’, zei dat filmmuziek meer moet overbrengen op het publiek dan de camera. Maar het mag nooit meer zijn dan de stem van die camera... Met deze prachtige intro voor de categorie Beste Muziek (Originele Score) overhandigden actrice Penélope Cruz en acteur Owen Wilson het Oscarbeeldje aan de Franse componist Ludovic Bource voor ‘The Artist’ tijdens de 84e uitreiking van de Academy Awards in 2012.
Ludovic Bource, die zelf geen formele opleiding in compositie of orkestratie volgde en als kind muziek leerde lezen dankzij accordeonlessen, wist met zijn karaktervolle oeuvre onder meer de dubbele nominatie van John Williams te verslaan. Op 26 februari 2012 stond hij op vanuit zijn rode suède theaterstoel van het bekende Dolby Theatre (voormalige Kodak Theatre) en groette naast Williams andere grootmeesters in de filmmuziek zoals Howard Shore en Alberto Iglesias. Hij was de winnaar van de avond.
Een memorabele dag, met ook luid gejuich bij Brussels Philharmonic, daar waar het verhaal begon. Niemand verwachtte dat de film ‘The Artist’ zo’n wereldsucces zou worden. Hoewel het concept van een stomme zwart-wit film al jaren niet meer werd gebruikt, wist het nostalgische verhaal rond het thema ‘A Star Is Born’ meermaals de harten van het grote publiek, de vakpers en de internationale filmindustrie te veroveren.
In De Klankband, een nieuwe podcast reeks van Brussels Philharmonic over filmmuziek en muziek in film, gaat filmjournalist en ‘The Original Soundtrack’-auteur Robin Broos praten met de verschillende protagonisten die deze award winning soundtrack destijds hebben opgenomen in Studio 4 van Flagey.
In Brussels Philharmonic vonden ze de ideale partner om dit bijzondere project tot een goed einde te brengen: een gedreven orkest, gekend om zijn hoge kwaliteit, flexibiliteit en kunde om de meest diverse muziek uit te voeren - en ervaring in het opnemen van filmmuziek. De symfonische partijen kregen bovendien extra karakter in de akoestiek van Studio 4. Het Brussels Jazz Orchestra olv saxofonist Frank Vaganée nam de bigband-partijen op, en jazz-legende Jef Neve speelde de pianopartijen in die nu eens klassiek, dan weer jazzy waren.
In april 2011 bracht Ludovic Bource, die de muziek voor de film schreef, zes dagen door in Studio 4 van Flagey, om 80 minuten muziek op te nemen. Gevraagd naar zijn beste herinnering aan de film, antwoordde Bource: "Het opnemen van de muziek met Brussels Philharmonic: 80 muzikanten, waaronder ongeveer vijftig strijkers, vier Franse hoorns, vier trombones, vijf percussionisten die heen en weer liepen, een harpist, tien technici, vijf orkestrators en drie arrangeurs. Het was magnifiek!”
Bij een stomme film neemt de soundtrack uiteraard een prominente plaats in, want door het ontbreken van dialoog moet de muziek emoties overbrengen. Regisseur Michel Hazanavicius praatte al heel lang met componist Ludovic Bource over zijn droom om een stomme film te draaien. De regisseur vond tijdens het schrijven van het verhaal inspiratie bij de muziek van Waxman en Steiner. Hoewel Bource deze playlist kreeg toegestuurd, luisterde hij op zijn beurt naar symfonische werken van Prokofiev, Debussy, Ravel,... En ook al had hij voor de opnames al enkele thema's gecomponeerd, nog meer dan anders had hij de gemonteerde scènes nodig om echt aan de slag te kunnen gaan.
“Zoals steeds met scoring voor films, gaat het proces gepaard met heel wat stress”, vertelt dirigent Ernst Van Tiel. “De soundtrack is de laatste stap in de productie van een film en de muziek wordt vaak pas geschreven nadat de film is afgewerkt. Hier was het anders, maar het orkest had er zin in. Er heerste een magische sfeer tijdens de opnames." De componist had een directe lijn met de regisseur die in Los Angeles de film opnam. Een nieuwe scène of een idee betekende dat het omzetten in muziek erg snel moest snel gaan. Soms werd de muziek ‘s avonds geschreven, ‘s nachts geprint en ‘s anderendaags opgenomen. "Ik heb het Ludovic Bource en het orkest niet gemakkelijk gemaakt, maar ze hebben geweldig werk geleverd," gaf Hazanavicius in één van zijn interviews toe.
Op het nippertje geraakte alles rond, zodat de film nog de de officiële selectie van het Festival van Cannes kon halen. Gelukkig maar, want het Franse en internationale publiek en de critici bleken na de visie laaiend enthousiast te zijn. En de rest is geschiedenis… Behalve de Oscar won de film nog vele andere prijzen, waaronder een BAFTA, een Golden Globe en een César. ‘The Artist’ heeft, mede dankzij de bijzondere muziek, wereldwijd alle harten veroverd. En Brussels Philharmonic tot in de verste uithoeken bekend gemaakt.